БичлэгХүлээлт
Намар навчис гандахад сэтгэл минь зунаараа л хүлээнэ
Нас өтөл болоход итгэл минь залуугаараа л хүлээнэ
Нар мандах бүрийд дотроо гэгээ татууланхан хүлээнэ
Намайг байхгүй болоход дурсамж л чамайг хүлээнэ...
Бодол зүүд болон амилахуйд сэрэх бүрийдээ хүлээнэ
Борхон зүрх сэмрэх тусам итгэл горьдлогоор л хүлээнэ
Болох үгүйг нь мэдэхгүй ч болзоотой юм шиг л хүлээнэ
Ботгон алаг нүдэндээ хайрын нулимстай л хүлээнэ
Сэтгэгдэл:
